PANORAMA of the photo exhibition - Breviary of Interdependence - in the Water Museum in Lisbon

Flash CLICK HERE

The Mãe d'Água (Mother of the Water) reservoir of the Amoreiras, the largest of the water reservoirs of 5,500 m³ in Lisbon, was finished in 1834. It is as part of the Museu da Água (Water Museum). Photos of Tom Kuczynski were exhibited there between September 9 and October 9, 2010.

Mae Dagua 9SEP2010-9OCT2010

Japan ASEAN Center 11-15OCT 2010

Portugal 2010

PHOTO ALBUM

www.theimaginevault.com

Photo essay in ‘The Diplomat’July 13, 2010

http://the-diplomat.com/photo-essay/2010/07/13/illuminating-iran/

Interview for ‘The Diplomat’, May 18, 2010

part one
http://the-diplomat.com/new-emissary/2010/05/18/illuminating-iran/

Interview for ‘The Diplomat’, May 19, 2010

part two
http://the-diplomat.com/new-emissary/2010/05/19/past-the-headlines/

Mitaka TV 18 May 2010

courtesy of the Musashino-Mitaka Cable TV
武蔵野三鷹ケーブルテレビの提供

Illuminating Iran - intro

www.youtube.com/watch?v=6GSLKxKGSqE

「イルミネーティング・イラン－光と闇が織りなす世界－その真の姿を探し求めて－」

これから貴方を ちょっとした旅にお誘いしたいと思います。イランという国が、これまで私たちが抱いてきたイメージとは恐らくまったく異なる場所 であるということをお見せしましょう。

イランに到着してまず目にするのは、ペルセポリスの宮殿跡、誇り高き支配者の像、そしてゾロアスター教の聖地など古代ペルシア帝国の功績を称える遺 跡たち、そして優れたイスラム建築や数世紀に亘り交流してきた多様な文化。これらに私たちはイランの美しく華麗な歴史を肌で感じるに違いありません。

しかし、ここまでは私たちが期待するイランという国の表層部分を見てきたに過ぎません。

さらに歩いてみると、その地の人々と出会うことができます。そしてその人々 から、他者への深い敬意と旅人へのもてなしの気持ちを感じるでしょう。また、彼らの多くが、この地特有の強烈な好奇心で接してくるはずです。そこで初めてイランの人々が、他者との対立を好むのでなく、土地や文化の違いを超えて、伝統、社会、そして他者をも受け入れることに前向きであるかを知るのです。

さらに、彼らの基本概念に、いわゆる西側諸国に対する敵意というものが存在せず、むしろ、世代を問わず彼らの多くが西側諸国に好意を持っていることを知るでしょう。彼らを知れば知るほど、この地の人々がなんと心暖かく寛大であるか、そして、こうした豊かで人間味ある人々が織りなすタペストリーが真のイランの姿であることを思い知らされるのです。そこには、テレビのニュース報道で一方的に伝えられるような偏ったイランのイメージはまったく存在しないのです。

この心の暖かさ と寛大さが、イランの人々の真の姿ではないでしょうか。彼らは、人類の幸福と平和を切に願う人々であり、その姿は私たちと 何ら変わらないのです。

ご来訪、ありがとうございます 東京　平成22年5月14日

Illuminating Iran

Let me invite you to a short journey, a journey aimed at suggesting that perhaps the reality of a place may be quite different from the image we soak from the abstract information that surrounds us.
Arriving to Iran, we surely are struck by the glimpses of beauty and exuberant culture we can rightly expect from the old Persian Empire: the glory of Persepolis and ancient rulers, the magic of Zoroastrianism, then the excelling Islamic architecture, and a centuries-long presence of influences from diverse cultures. Still, at first, our experiences remain remote and focused on scale, quantity, colors and shapes; our eyes attracted to what we might expect.
Then, having an encounter with the people, we experience a respect for the other and a hospitable reception for the traveler, and recognize a kind of ancestral curiosity, uniquely strong and vivid, in basically everyone we meet. We move beyond the ready-made impressions to learn from them more about their past, their necessity to adapt, about tradition, society and the fusion - rather than clash - of thought, religion and cultures. Furthermore, we feel that the image of hostility towards the West, if formally projected, has no base in people's thoughts. Persians we meet, not only young, rather fancy the West. The more we see, the more we realize how kind, open and ready to share they are; how deep, rich and complex the human tapestry is, so far from the one-dimensional concepts tailored for the convenience of evening news.
This warmth and openness show a true face of the people of Iran, who share the same likes and dislikes of other people everywhere, and crave for a peaceful and long life, despite the challenges brought by our constant-flux-world.

Perski błękit – irańska sztuka, natura i tradycja

Pragnę zaprosić Państwa na krótką wycieczkę, której celem jest sugestia, że nowe miejsce może być w istocie zasadniczo odmienne od abstrakcyjnego wizerunku, który stopniowo przyswajaliśmy sobie, nie podejrzewając, że obraz ten może w gruncie rzeczy mieć niewiele wspólnego z rzeczywistością.

Przylatując do Iranu jesteśmy oczywiście oczarowani migawkami piękna i bogactwa, jakich słusznie możemy oczekiwać od dawnego Imperium Persów; odwieczna sława Persepolis i chwała starożytnych władców, magia zoroastrianizmu, blask i kunsztowność muzułmańskiej architektury oraz bogactwo kulturowe wynikające z wpływów wielu kultur. Na początku nasze odczucia są zdystansowane, skupione na skali, wielkości, kolorach i kształtach; oczy odnajdują to, czego należało się spodziewać.

W dalszej kolejności poznajemy ludzi. Jako cudzoziemcy doświadczamy bezgranicznej gościnności i naturalnego szacunku dla drugiego człowieka. Towarzyszy temu zapewne odziedziczona po przodkach niesamowita ciekawość, którą dostrzegamy praktycznie u każdego napotkanego człowieka. Uśmiechnięci i cierpliwi, pomagają nam powoli zrzucać z siebie bagaż wyobrażeń na ich temat; uczą nas swojej historii, potrzeby przystosowania do stale zmieniających się warunków, swoich tradycji, społeczeństwa oraz fuzji raczej niż zderzenia, myśli, religii i kultur. Co więcej, czujemy, że nasz wizerunek antagonizmu Iranu względem Zachodu, nawet jeśli oficjalnie sygnalizowany, nie ma odbicia w spotykanych ludziach. Wprost przeciwnie. Nie tylko nasi gospodarze, przewodnicy i ludzie młodzi, ale Irańczycy, których sami zaczepiamy i ingerujemy w ich świat, interesują się Zachodem i gustują w zachodniej kulturze. Im więcej widzimy i dłużej z nimi przebywamy, tym bardziej
zdajemy sobie sprawę z ich otwartości, życzliwości i ciekawości; z tego jak głęboka, bogata i skomplikowana jest tkanina ludzkich osobowości i zachowań i jak daleka jest od jednowymiarowych wyobrażeń wykreowanych na potrzeby wieczornych wiadomości.

To ciepło i otwartość pokazują prawdziwe oblicze obywateli Iranu, którzy dzielą takie same awersje i upodobania jak ludzie mieszkający gdzie indziej; pragną długiego życia w zdrowiu i w pokoju, pomimo wyzwań, które przynosi stale zmieniający się świat.

http://www.mz-pan.pl/index.php?mact=News,cntnt01,detail,0&cntnt01articleid=99&cntnt01origid=15&cntnt01detailtemplate=wystawy&cntnt01lang=pl_PL&cntnt01returnid=52